🔸 در بیانات اخیر رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار عیدانه با مسئولان ارشد سه قوه، با اشاره به وجود پول در دست مردم، هنر دولت و حاکمیت را این دانستند که بتواند این نقدینگی را به سمت سرمایه‌گذاری‌های مولد هدایت کنند. ایشان با اشاره به افتخارآمیز بودن مشارکت مردم در پیشرفت کشور، وظیفه‌ی اصلی دولت (به معنای عام حاکمیت) را تسهیل این فرآیند دانستند. اما امروزه چالش‌های متعددی بر سر راه جذب سرمایه‌های مردمی به تولید وجود دارد که دولت باید با اتخاذ راهبردهای هوشمندانه نسبت به رفع آنها اقدام کند. در این یادداشت به سه مورد آن اشاره می‌شود.
1️⃣ جذابیت بازارهای سوداگرانه:
در وضعیت فعلی، بازارهای غیرمولد مانند طلا، سکه و ارز به دلیل سودآوری کوتاه‌مدت، سرمایه‌های خرد مردم را به خود جذب می‌کنند. اما در مقابل، تولید به دلیل پیچیدگی‌های اداری، نوسانات اقتصادی و طولانی بودن دوره بازگشت سرمایه، برای بسیاری از مردم جذابیت ندارد.
دولت می‌تواند با اقداماتی کلیدی، این روند را معکوس کند. به عنوان مثال:
🔻 تنظیم‌گری هوشمند: نظارت مؤثر بر بازارهای مالی و محدودسازی سوداگری از طریق ابزارهای مالیاتی و بانکی.
🔻 انگیزه‌سازی: طراحی مشوق‌های مالی و اعتباری (مانند کاهش نرخ تسهیلات یا معافیت‌های مالیاتی) برای جذب سرمایه به بخشهای تولیدی.
2️⃣ فرهنگ دلالی به جای تولیدمحوری:
سال‌هاست که فرهنگ دلالی و سوداگری در جامعه رواج یافته است و ذهنیت عمومی جامعه، فعالیت‌های مولد را پرزحمت و کم‌سود می‌پندارد. تغییر این نگرش نیازمند یک کار فرهنگی گسترده است. نقش دولت در دو سطح برجسته می‌شود:
🔻 آموزش و تبلیغ: ترویج گفتمان «تولید به مثابه افتخار ملی» از طریق رسانه‌ها و نهادهای فرهنگی.
🔻 کاهش بوروکراسی: تسهیل فرآیندهای صدور مجوز، تأمین مالی و حمایت از کسب‌وکارهای نوپا تا خطر مالی تولید کاهش یابد.
3️⃣ ضعف مکانیسم‌های تجمیع سرمایه‌های خرد:
بسیاری از مردم به دلیل عدم آگاهی از سازوکارهای مشارکت در پروژه‌های کلان یا ترس از رقابت ناعادلانه، از ورود سرمایه‌گذاری در عرصه‌های استراتژیک خودداری می‌کنند. لذا ایجاد سازوکارهایی برای تجمیع توان و سرمایه‌های پراکنده‌ی مردم ضروری به نظر می‌رسد. این سازوکارها می‌تواند شکل و قالب متفاوتی داشته باشد. به عنوان مثال:
🔻 تعاونی‌های منطقه‌ای: احیای تعاونی‌های منطقه‌ای با حمایت مردم برای گردآوری توان‌ها و پس‌اندازهای خرد محلی برای سرمایه‌گذاری جمعی در طرح‌های تولیدی
🔻 توسعه‌ی پلتفرم‌های دیجیتال: توسعه‌ی پلتفرم‌های دیجیتال برای ارتباط مستقیم بین «نیازهای تولید» و «توان مردم» می‌تواند سرمایه‌های راکد را به چرخه‌ی اقتصاد مولد بازگرداند.
🔻 صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک: ایجاد صندوق‌های دولتی-خصوصی با تضمین سود معقول و شفافیت عملیاتی.
🔻 الگوهای مشارکت عمومی-خصوصی (PPP): طراحی پروژه‌های کلان با تقسیم ریسک بین دولت و سرمایه‌گذاران خرد.
🔹 تحقق شعار سال و هدایت نقدینگی مردمی به سمت تولید، نیازمند عزم جدی دولت در رفع موانع کلیدی همچون مهار بازارهای سوداگرانه، اصلاح فرهنگ اقتصادی، و ایجاد سازوکارهای مشارکت جمعی است. همان‌گونه که در مثنوی معنوی این نکته حکیمانه اشاره شده: «اول ای جان، دفع شر موش کن / وآنگهان در جمع گندم کوش کن»، دولت پیش از هر چیز باید «موش‌های» اقتصاد ــ دلالی، بوروکراسی و بی‌اعتمادی ــ را دور کند تا زمینه‌ی سرمایه‌گذاری در تولید فراهم شود. هنر حاکمیت، تبدیل تهدید نقدینگی سرگردان به فرصتی برای جهش تولید است؛ این میسر نمی‌شود مگر با مانع‌زدایی هوشمندانه و تضمین مشارکت مردمی.
✍️ محمدامین عبدالرحیمی
💬 «ما مشکل سرمایه‌گذاری داریم. پول دست مردم کم و بیش هست، هنر این است که شما ــ چه بانک مرکزی، چه وزارت اقتصاد، چه بعضی از دستگاه‌های دیگر ــ بتوانید این پول را هدایت کنید به سمت سرمایه‌گذاری و سرمایه‌گذاری‌های تولیدی. این را دنبال کنید؛ این خیلی اهمّیّت دارد. البتّه برای مردم هم، یعنی برای آن کسی هم که میخواهد سرمایه‌گذاری بکند، افتخار است که پولی داشته باشد و بتواند این را بگذارد برای پیشرفت کشور، بهبود اوضاع کشور؛ این افتخار را هم به مردم یادآوری کنید تا بدانند که باید مفتخر باشند به این معنا. ولیکن عمده‌ی کار دست دولت است؛ یعنی دولت به معنای عام، [یعنی] حاکمیّت؛ قوّه‌ی قضائیّه نقش دارد، مجلس نقش دارد، بخشهای گوناگون وزارتی نقش دارند در اینکه این کار اتّفاق بیفتد و انجام بگیرد.» (بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی؛ ۱۴۰۴/۱/۲۶)
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.