🔻 قسمت اول
🔸 در جهان آشفته امروز، که امت اسلامی از هر سو مورد هجوم فکری، فرهنگی و سیاسی قرار گرفته است، بازگشت به اصل الهی *«وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَّهِ جَميعًا وَلا تَفَرَّقوا»* (آل‌عمران: ۱۰۳) تنها راه نجات و سربلندی مسلمانان است. اما رسیدن به این نکته بدون *بازکردن دروازه‌های ارتباطی ملت‌ها با یکدیگر* ممکن نیست! «يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱصبِرُواْ وَ *صَابِرُواْ وَرَابِطُواْ * وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ لَعَلَّكُم تُفلِحُونَ» (آل عمران: 200) مردمی که نتوانند با هم ارتباط داشته باشند و اخت شوند چگونه می‌توانند زمینه صبر دسته جمعی را ایجاد کنند؟ *پس خرده نگیریم اگر* مشاهده می‌کنیم برخی مردم ما در میادین شهر و خیابان‌ها و بازار، زندگی روزمره را سپری می‌کنند بدون آنکه اضطراب مردم لبنان و فلسطین را داشته باشند. ایجاد این کریدور ارتباطی با کیست؟ غیر از حاکمیت‌ها؟ لذا وظیفه حاکمیت‌ها و دولت‌ها آن است که زمینه پیوند هر چه بیشتر مردم را فراهم کنند، نه آنکه با نگاه امنیتی به دنبال تفکیک مردمان امت باشند.
🔸 شاید با جرئت بتوان گفت *مضرترین* چیز برای این موجودیت ، *نگاه امنیتی* به این مقوله باشد، نگاهی که با دغدغه درست ریشه‌های اصیلی را می‌خشکاند.
البته که ایجاد این ارتباط خطراتی دارد، احتمال نفوذهایی دارد، احتمال رفتارهای غلطی دارد، تنش‌هایی دارد و… اما مگر می‌شود به خاطر چالش‌های اقتضائی هر اجتماعی چنین سرمایه عظیمی را سوزاند؟ *پس اربعین چگونه مدیریت می‌شود؟* جز با مردم؟ آیا ما امکان قیام نخبگان و پیشرانان مردم را برای تامین اولیات ارتباطی فراهم کرده‌ایم؟

قرآن کریم با تاکید بر *«إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ»* (حجرات: ۱۰) برادری را، نه یک شعار، بلکه یک وظیفه الهی دانسته است که باید در تمام عرصه‌های زندگی فردی و اجتماعی امت اسلامی تجلی یابد. هر شکاف در صفوف امت، خیانت به این پیمان مقدس است و راهی برای نفوذ دشمنان اسلام باز می‌کند.

قطعا دشمنان امت ما به خوبی دریافته‌اند که *قدرت امت اسلامی* نه در نگاه قدرتمند امنیتی و نه در قدرت نظامی و موشکی که *در وحدت و همبستگی* ماست. از این رو، با ابزارهای گوناگون تلاش می‌کنند تا مسلمانان را از یکدیگر جدا کنند و درگیر اختلافات داخلی نمایند. قرآن کریم در این‌باره هشدار داده است:
*«وَلا تَنازَعوا فَتَفشَلوا وَتَذهَبَ ريحُكُم»* (انفال: ۴۶)؛ زمینه ایجاد نزاع و اختلاف کی پدید می‌آید؟ وقتی که انسان‌ها از هم فاصله دارند… مگر نبود دامن زدن به اختلاف بین شیعیان لبنان و ایران؟ چرا زمینه این اختلافات گسترده شد؟ چون مردم ارتباطی با هم نداشتند! مردم لبنان کی می‌توانستند مشاهده کنند مجاهدت مردم ایران را؟ و مردم ایران کی می‌توانند مشاهده کنند مجاهدت هم‌کیشان خویش در سوریه را؟

🔵 *حربه معاویه در جدا نگه داشتن مسمانان از هم*
ابن اعثم کوفی در کتاب الفتوح می‌نویسد :
“معاویه، پیوسته تلاش می‌کرد تا *اهالی شام با عراق و حجاز ارتباط اندکی داشته باشند* و مردم شام، اسلام را از منظر او ببینند. او با حصر فرهنگی مناطق حاکمیتی خود، از این روش استفاده فراوانی برد؛ برای مثال می‌توان به منع از رفت و آمد محدثین سایر بلاد اسلامی به حوزه حکومتی خود، جلوگیری از خروج واقامت شامیان در خارج از شام به مدت طولانی، جلوگیری از کتابت ونقل احادیث نبوی (علیه السلام) در شام و ترویج علوم و فنون دیگر بجای علم حدیث (که منشأ ورود بسیاری از اسرائیلیات و فرهنگ ساختگی یهود به کتب اسلامی شد) اشاره کرد.
معاویه سخت مراقب بود تا مردم شام، از ناحیه‌ای جز خود او تغذیه فکری نشوند. عدم اجازه وی به ابوذر که تبعیدی عثمان به دمشق بود، برای ماندن در این منطقه، به همین دلیل بود. بعدها نیز هر کسی که به شام می‌آمد و معاویه متوجه می‌شد که افکار او ممکن است ذهن مردم شام را، به قول او، فاسد کند، وی را از شام بیرون می‌کرد.”
فضای مجازی و رسانه رسمی و نیمه رسمی بخش کوچکی از این جنگ و مبارزه است فضایی که زمین بازی آن توسط مستکبرین جهان طراحی و مدیریت می‌شود. در چنین بستری راهکار ارتباط مستقیم انسان‌ها با یکدیگر است، همان *ارتباط چهره به چهره* و فیزیکی… ایجاد این میدان باعث پدید آمدن *میکرو رسانه‌هایی* می‌شود که در آن شیب زمین بازی به نفع ما می‌چرخد…لکن ما در این جنگ روانی نه تنها زمینه پیوند مردم با یکدیگر را به خوبی باز نکردیم بلکه در جنگ روایت‌ها هم میدان را در برخی حوزه ها واگذار کردیم…

⁉️اما راهکار چیست؟
چگونه می شود میدان را کمی باز کرد؟

✍️ محمدعلی غفوریان

مطالعه بیشتر