مسعود داداشی؛ مدیرعامل شرکت توسعه منطقه‌ای رویش نوین نصیر ایرانیان
🔹 چگونه می‌توان سرمایه‌های قابل توجه بسیاری از افراد محلی منطقه به خصوص عزیزان اهل تسنن را از کسب و کارهایی مثل قاچاق سوخت به سمت ایجاد زیرساخت اقتصادی هدایت کرد؟
🔸 اگر به صورت قومی یا منطقه‌ای سرمایه‌ها به سمت ایجاد زیرساخت‌های اقتصادی هدایت شوند، خود اهالی منطقه در ایجاد امنیت بیشتر مشارکت نخواهند کرد تا سرمایه‌شان حفظ شود؟
🔹 در حالت فعلی، هر چه ناامنی بیشتر شود و تمرکز نیروهای انتظامی معطوف به این قضیه باشد، اتفاقا قاچاق سوخت راحت تر انجام شده و کسب و کار فعلی مردم با ناامنی بیشتر رشد می‌کند.
🔸 حتی پیشنهادی در نگاه اول عجیب اما قابل تأمل این است که سوخت‌بری با ایجاد تعاونی‌ها و شرکت‌های محلی فروش و صادرات به صورت قانونی و رسمی انجام شود و مردم محلی در این حوزه سرمایه‌گذاری کنند.
🔹 هزاران نیسان در جاده‌های مکران و پس‌کرانه آن با خطرات و تلفات روزانه در حرکت است، در حالی که مردم این توان مالی را دارند که نیسان‌ها را به تانکر سوخت تبدیل کنند و در عین حال خودشان راهکار فروش و صادرات آن را نیز می‌دانند که گرفتار تحریم نشود. البته به شرطی که مشابه سایر کسب و کارها گرفتار تحریم و موانع داخلی نشوند! در این صورت امنیت برای خود مردم اولویت پیدا می‌کند.
🔸 اجرای چنین راهکارهایی به عاملان توسعه‌ای نیاز دارد که به صورت میدانی و بلندمدت در منطقه حضور پیدا کرده و مسیر توسعه مشارکتی و درون‌زا را در پیش گیرند. فعالیت‌‌هایی اقتصادی-اجتماعی توسط جبهه‌ای از افراد یا گروه‌های حرفه‌ای و باتجربه در حوزه توسعه منطقه‌ای در کنار پشتوانه سیاسی و تأمین مالی کافی از سرمایه‌گذاری بخش شبه‌دولتی و خصوصی می‌تواند منجر به توسعه و ظهورِ بلوچستانِ ایران شود.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.